Walentynkowe lenistwo

Dziś postanowiliśmy korzystać z naszych wakacji nigdzie się nie spiesząc. Zjedliśmy śniadanie ok. 9 i wróciliśmy do pokoju. W drodze do pokoju spotkaliśmy kota, zanim Patryk zdążył otworzyć drzwi, kot już był w środku.  Shadow szybko zadomowiła się u nas i już po chwili wskakiwała na łóżko na którym czytaliśmy książki. Za cel obrała sobie moje ręce. Spróbowała również walczyć z ramieniem Patryka i jego dużym palcem u stopy, ale i tak wracała do moich rąk. Po pewnym czasie przyszła właścicielka szukająca swojej zguby, lecz niestety nie spotkała się z zainteresowaniem ze strony swojego zwierzaka. Po jakiejś godzinie zabawy, musieliśmy znowu siłą wystawić kociaka za drzwi i pożegnać się.

Do południa leniliśmy się w pokoju, po czym ruszyliśmy do miasta. Strasznie zatłoczone, głośne i brudne. W pierwszej kolejności odwiedziliśmy pocztę, żeby zorientować się ile kosztowałoby nas wysłanie do Polski kilku naszych ubrań, żeby ulżyć sobie w plecakach i mieć więcej miejsca na pamiątki. Następnie poszliśmy na targ. Na początku weszliśmy od tyłu, gdzie był stary bazarek pod gołym niebem, strasznie tam śmierdziało, więc szybko znaleźliśmy wyjście i przeszliśmy kawałek dalej już do wejścia nowszej, murowanej części. Na samym wejściu zostaliśmy poczęstowani mango, zdecydowanie różni się od tego w Polsce. Nawet kolor ma inny, bo jest żółto czarne. Kupiliśmy więc mango, banany, mandarynki i gruszkę. W kolejnych boksach kupiliśmy różne przyprawy i herbatę. Każdy zachęcał nas do zakupu wanilii, ale życzyli sobie tak wysoką cenę, że podziękowaliśmy.

I tutaj UWAGA! KONKURS! Jaka przyprawa znajduje się zamieszczonym zdjęciu ?






Następnie obeszliśmy całe jezioro Kandy. W międzyczasie mieliśmy mały wypadek- Patryk dostał z łokcia w nos, tracąc przy okazji część swoich okularów, która ochraniała nos przed podrapaniem... A podniosłam tylko ręce żeby związać włosy :( Przez kilka minut kucaliśmy i szukaliśmy tego gumowego kawałka, ale chodniki (o ile są) są tak brudne, że nie da się na nich nic znaleźć. Później w pokoju naprawiłam je Patrykowi- poniżej zdjęcie mojej profesjonalnej roboty ! 

Po drodze weszliśmy na boisko szkolne, dziewczynki akurat ćwiczyły grę w krykieta. Bramkarka była bardzo śmiesznie ubrana, miała ogromne ochraniacze na nogach, dzięki którym nie przepuściła żadnej piłki. Zaraz za boiskiem stał facet z lodami, więc kupiliśmy sobie po rożku i poszliśmy do kawiarni na herbatę, sok i kolejne lody, tym razem domowej roboty, kokosowe.

Żeby za bardzo się nie zrelaksować weszliśmy na górę, na której stoi posąg Buddy. Wspięliśmy się po nim, by zrobić zdjęcia okolicy z wysoka, po czym zeszliśmy z góry, żeby kawałek dalej podejść pod drugą, na której znajduje się nasz nocleg.

Wracając wstąpiliśmy do wegetariańskiej reatauracji na kolację, serwowali tam placki DOSA, coś podobnego do dużego naleśnika, z farszem w środku i sosami.

Dziś wieczorem znowu mocno wieje, z racji że nasz pokój położony jest dość wysoko, momentami mamy wrażenie jakby drzwi balkonowe chciały wypaść, a nie chronić nas przed wiatrem.